Καρούζου-Παπασπυρίδου, Σέμνη

(Τρίπολη 1898 – 1994). Αρχαιολόγος. Ήταν σύζυγος του επίσης αρχαιολόγου Χρήστου Καρούζου (βλ. λ.). Σπούδασε στη φιλοσοφική σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, της οποίας αναγορεύθηκε διδάκτορας. Μετεκπαιδεύτηκε στην αρχαιολογία σε πανεπιστήμια της Γερμανίας και της Ιταλίας. Σταδιοδρόμησε αρχικά ως επιμελήτρια αρχαιοτήτων στο Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο Αθηνών και στο Αρχαιολογικό Μουσείο Ηρακλείου και στη συνέχεια ως έφορος αρχαιοτήτων του νομού Αργολίδος και κατόπιν έφορος της συλλογής αγγείων και μικροτεχνημάτων του Εθνικού Αρχαιολογικού Μουσείου Αθηνών. Αξιόλογες υπήρξαν οι ανασκαφικές εργασίες της στην Ξηρολίμνη Σητείας στην Κρήτη, στη νεκρόπολη του Άργους κ.α. Τέλος, αρκετές μελέτες της δημοσιεύτηκαν σε διάφορα αρχαιολογικά και λογοτεχνικά περιοδικά, ενώ το 1927 κυκλοφόρησε οδηγό του Εθνικού Αρχαιολογικού Μουσείου Αθηνών στη γαλλική γλώσσα.